Ερεμπούργκ, Ιλιά Γκριγκόριεβιτς

(Ilya Grigoryevich Ehrenburg, Κίεβο 1891 – Μόσχα 1967). Ρώσος δημοσιογράφος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και ποιητής. Σπούδασε στη Μόσχα και από νωρίς συνδέθηκε με τους εκεί επαναστατικούς κύκλους, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Το 1908 κατέφυγε στο Παρίσι και προσχώρησε στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική πρωτοπορία της εποχής. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως ποιητής και ανταποκριτής στο γαλλογερμανικό μέτωπο. Το 1917 επέστρεψε στη Ρωσία, αλλά το 1921 έφυγε και πάλι για το εξωτερικό και έζησε στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Βέλγιο. Την περίοδο αυτή έγραψε το περίφημο μυθιστόρημά του Ασυνήθιστες περιπέτειες του Χούλιο Χουρενίτο (1922), που ήταν το πρώτο μιας μεγάλης σειράς από μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, λίβελους, ποιήματα και θεατρικά έργα. Βρέθηκε στην Ισπανία κατά τον εμφύλιο πόλεμο, στο Παρίσι κατά τις ώρες της εισόδου των Γερμανών, στα μέτωπα του τελευταίου πολέμου και αργότερα επισκέφθηκε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι: Απίστευτες ιστορίες (1921), Έξι διηγήματα με ευχάριστο τέλος (1922), Ζωή και θάνατος του ΝικολάιΚουρμπόφ (1922), Τα δεκατρία τσιμπούκια (1923), Τραστ (1923), Ο έρωτας της Zαν Νεΐ (1924) –έργα που χαρακτηρίζουν την έλλειψη σαφούς προσανατολισμού του συγγραφέα κατά την πρώτη του περίοδο, αλλά τα οποία είναι πλούσια σε επινοήσεις και καταλυτικές ζυμώσεις–, Η δεύτερη μέρα της δημιουργίας (1933), Η πτώση του Παρισιού (1942), Η θύελλα (1948), Τα χιόνια λιώνουν (1954), Το δεύτερο μέρος (1956). Το τελευταίο αυτό έργο, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αποτέλεσε την πρώτη εκδήλωση των τάσεων αυτοκριτικής της σοβιετικής κοινωνίας μετά τον θάνατο του Στάλιν. Την ίδια γραμμή ακολούθησαν και τα δοκίμιά του για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία, που εμπνέονταν από ένα ειλικρινές και σύγχρονο όραμα, καθώς και τα αξιόλογα απομνημονεύματά του με τον τίτλο Άνθρωποι, Χρόνια, Ζωή (1960-63). Ο Έ. διετέλεσε βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ και από τους ηγέτες του παγκόσμιου κινήματος των Οπαδών της Ειρήνης. Τιμήθηκε με δύο βραβεία Στάλιν λογοτεχνίας (1942, 1948) και με το βραβείο Λένιν ειρήνης (1952). Ο Ρώσος συγγραφέας Ιλιά Ερεμπούργκ.